مناظره یک دانشجوی دولتی بایک پیام نوری
نخستین بار گفتش کز کجایی؟
بگفتم از پیام نور ِ نامی
بگفت آنجا به دانشجو چه گویند؟
بگفتم علاف و بیکار گویند
بگفتم شهریه در دولتی نیست؟
بگفت این کار از مسئولان عجب نیست
بگفتا رتبه ات زیر هزار است؟
بگفتم این رتبه از ماها محال است
بگفتا وضع استادان چطور است؟
بگفتم اندکی استاد خوبند
بگفتا چاله چوله نیست آنجا؟
بگفتم تا بخواهی اندر آنجاست
بگفتا از عدالت ها بگویید
بگفتم واژه بی معناست
بگفتا از چه می نالی تو آنجا؟
بگفتم شهریه،گرما وسرما
بگفتا شهریه هر ترم چقدر است؟
بگفتم بالاتر از مهریه هاست
بگفتا از حراست ها ننالید
بگفتم چاره ای جز این نداریم
بگفتا پیام نور بر چشم تو چون است؟
بگفتم کوچک و بی زور و خوب است
بگفتا کی شوی فارغ از آنجا؟
بگفتم نیست ما را خیال دوری ز آنجا
بگفتا گر کند مشروط تو را او
بگفتم می کنم زاری شب و روز
بگفتا نمره های تو چقدر است؟
بگفتم به اندازه ی انگشتان دست است
بگفتا آرزوی تو چه بوده ست؟
گفتم آسفالت و لیسانس و کار خوب است
جوان دولتی چون دید وضع ما را
زسر تا پا بشد غرق تماشا
بگفتا ای خدا شکرت شب و روز
که مارا کرده ای غافل از این روز.
نوشته های دیگران()
